خودم شیرین نیستم اما عقل ِ نباتی دارم.
سبک ِ زندگی ِ مردمکان را سبُک دیدیم که عاقبتمان این شد ...
وگرنه روزی سه وعده قربان صدقه رفتن ِ پینه ی دست های چون شمایان و بوسه بر پیشانی ِ آفتاب سوخته تان نه صرفا به حکم ِ کار از محکم کاری عیب نکردن که برای ِ کاری که خود احکم محکمات است، از هر اهمی مهم تر است ...
ننه حوا و بابا آدم عزیزم!
از خدا که پنهان نیست از شما چه پنهان!
دلم هوس ِ یه بابا لنگ دراز کرده که مدتهاست - البته یکی دو هفته ای میشه که بیشتر - دوس دارم داشته باشمش!
شاید از بخت ِ بد ِ دل ِ منه که منجی ِ این روزام شده بابا لنگ دراز و لابد فراهم کردن ِ شرایط ِ ظهورش گیس های مجعد ِ بافته شده و مقدار ِ زیادی خل بازیه که ...
بگذریم!
نه نگذریم!
البته از گیس و بافت بگذریم اما از خل بازی که کلید ِ درای ِ قفل شده ی زیادیه نه!
با اینکه من از عقل و هوش و ذکاوت بهره ی چندانی نبردم اما به نظرم خل وضع بودن بیشتر به کار ِ آدم میاد تا خرمن خرمن عقل!
همون یه جو عقلی که دارم و میخوام بسپرم به باد ِ فنا و بزنم به طبل ِ دیوانگی که عجیب عالمی داره!
همه ی فلاسفه هم جمع کنید دورم همشون و متقاعد می کنم که کلا عقل چیز مسخره و اضافه ای توی وجود ِ ما موجودای دوپاس، دندون ِ عقل که پیشکش!
خلاصه که ایندفعه اگه خواستین به ندیدتون سر بزنید و سوغات بیارین، حتما کمی ...
باشه، اصرار دارین عقل بیارین بیارین اما یه عقل ِ شیرین!
من عاشق ِ شهد و شکرم؛ کام ِ زهرمار شده جز با عقل ِ شیرین درمون نمیشه!
امضا
ندیده ی شما - فاطیما :)
